پذیرفته شده برای پوستر

کد مقاله : 1064-CNF

دانشگاه فرهنگیان، پردیس فاطمه الزهرا تبریز

بخشی از آگاهی و توانایی‌های کودک وابسته به تجربیاتی است که از حضور در محیط به دست می‌آورد. بنابراین محیط باید محرک و مشوق یادگیری، خلاقیت و فرآیند حل مسئله باشد، در عین حال نیازمند آن است که امنیت و آسایش روانی و جسمی کودک را تأمین کند تا کودک بتواند فارغ از عوامل بازدارنده و کاهندۀ تمرکز، فکرش را پرواز دهد و تجربۀ جدیدی کسب کند. از طرفی هنر جهان گسترده‌ای است که هم زمان می‌تواند نقش درون سازی و برون سازی را برای هر فرد ایفا کند. در واقع هنر نوازندۀ روح و ابزاری است که به فرد کمک می‌کند تا بتواند جهان درون خود را به نمایش بگذارد و همچنین بتواند از طریق تأمل و درک آثار هنری به بینشی نو دست یابد و یا حتی چیزهایی فراتر از دنیای واقعیت وملموس فعلی را تجربه کند. هدف از این پژوهش ایجاد ارتباطی درست و منطقی بین هنر و معماری در خلق محیط‌های کودکانه و بررسی تأثیرات فرآیند هنری در پرورش خلاقیت و ارتقای سلامت روانی کودکان است.

خلاقیت؛ آموزش و پرورش؛ هنر؛ فرایند یادگیری